บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (7)
10. การผันคำกริยาเป็นรูปถูกกระทำ
(V-れる)
คำกริยากลุ่มที่ 1
ผันโดยการ
เปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด
ให้เป็น
เสียงสระอะ แล้ว
เติม れる ต่อท้าย
ตัวอย่าง
言う | พูด | 言われる | ถูกกล่าว |
待つ | รอ | 待たれる | ถูกรอ |
作る | สร้าง | 作られる | ถูกสร้าง |
書く | เขียน | 書かれる | ถูกเขียน |
読む | อ่าน | 読まれる | ถูกอ่าน |
คำกริยากลุ่มที่ 2
ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก
แล้วเติม られる ต่อท้าย
ตัวอย่าง
食べる | กิน | 食べられる | ถูกกิน |
見る | ดู | 見られる | ถูกมอง |
教える | สอน | 教えられる | ถูกสอน |
忘れる | ลืม | 忘れられる | ถูกลืม |
หมายเหตุ รูปถูกกระทำของคำกริยากลุ่มที่ 2 จะใช้รูปเดียวกันกับรูปสามารถ
คำกริยากลุ่มที่ 3
ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)
เป็น 来られる (こられる)
และเปลี่ยน する เป็น される
ตัวอย่าง
くる | มา | こられる | ถูกมา |
する | ทำ | される | ถูกทำ |
11. การผันคำกริยาเป็นรูปให้กระทำ
(V-させる)
คำกริยากลุ่มที่ 1
ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด
ให้เป็นเสียงสระอะ แล้วเติม せる ต่อท้าย
ตัวอย่าง
言う | พูด | 言わせる | ให้พูด |
待つ | รอ | 待たせる | ให้รอ |
作る | สร้าง | 作らせる | ให้สร้าง |
書く | เขียน | 書かせる | ให้เขียน |
読む | อ่าน | 読ませる | ให้อ่าน |
คำกริยากลุ่มที่ 2
ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก
แล้วเติม らせる ต่อท้าย
ตัวอย่าง
食べる | กิน | 食べらせる | ให้กิน |
教える | สอน | 教えらせる | ให้สอน |
覚える | จำ | 覚えらせる | ให้จำ |
忘れる | ลืม | 忘れらせる | ให้ลืม |
คำกริยากลุ่มที่ 3
ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)
เป็น 来される (こさせる)
และเปลี่ยน する เป็น させる
ตัวอย่าง
くる | มา | こさせる | ให้มา |
する | ทำ | させる | ให้ทำ |
12. การผันคำกริยาเป็นรูปถูกให้กระทำ
(V-させられる)
คำกริยากลุ่มที่ 1
ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด
ให้เป็นเสียงสระอะ แล้วเติม される
ตัวอย่าง
言う | พูด | 言わされる | ถูกให้พูด |
立つ | ยืน | 立たされる | ถูกให้ยืน |
やる | ทำ | やらされる | ถูกให้ทำ |
書く | เขียน | 書かされる | ถูกให้เขียน |
読む | อ่าน | 読まされる | ถูกให้อ่าน |
คำกริยากลุ่มที่ 2
ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก
แล้วเติม させられる ต่อท้าย
ตัวอย่าง
食べる | กิน | 食べさせられる | ถูกให้กิน |
寝る | นอน | 寝させられる | ถูกให้นอน |
起きる | ตื่น | 起きさせられる | ถูกให้ตื่น |
คำกริยากลุ่มที่ 3
ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)
เป็น 来させられる (こさせられる)
และเปลี่ยน する เป็น させられる
ตัวอย่าง
くる | มา | こさせられる | ถูกให้มา |
する | ทำ | させられる | ถูกให้ทำ |
นอกจากการผันให้อยู่ในรูปทั่วไปแล้ว
คำกริยารูปถูกกระทำ-ให้กระทำ-ถูกให้กระทำ
ทั้ง 3 รูปนี้ ยังสามารถ
ผันต่อเป็นรูป ますเพื่อแสดงความสุภาพ
ผันเป็นรูป た เพื่อแสดงอดีต
ผันเป็นรูปて เพื่อเป็นการบอกให้ทำแบบกันเอง
ผันเป็นรูป ない เพื่อแสดงการปฏิเสธได้อีกด้วย
โดยใช้หลักการผันเดียวกันกับการผันคำกริยากลุ่มที่ 2 จากรูปพจนานุกรมให้เป็นรูปต่างๆ
หรือก็คือการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก แล้วเติมคำกริยานุเคราะห์ต่างๆ (ます, た,て,ない) ต่อท้าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น