บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (6)

8. การผันคำกริยาเป็นรูปคำสั่ง

   คำกริยากลุมที่ 1

    ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด

    ให้เป็นเสียงสระเอะ

ตัวอย่าง

言う	พูด	言え	พูดมาซะ
立つ	ยิน	立て	ยืนขึ้นซะ
座る	นั่ง	座れ	นั่งลงซะ
書く	เขียน	賭け	เขียนซะ
泳ぐ	ว่ายน้ำ	泳げ	ว่ายน้ำซะ
死ぬ	ตาย	死ね	ตายซะ
読む	อ่าน	読め	อ่านซะ

   คำกริยากลุ่มที่ 2    ผันโดยการเปลี่ยน る ที่อยู่ตัวท้ายสุด    ให้เป็น ろ
ตัวอย่าง

起きる	ตื่น	起きろ	ตื่นซะ
寝る	นอน	寝ろ	นอนซะ
食べる	กิน	食べろ	กินซะ
見る	ดู	見ろ	ดูซะ
覚える	จำ	覚えろ	จำไว้ซะ
忘れる	ลืม	忘れろ	ลืมไปซะ

   คำกริยากลุ่มที่ 3    ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)    เป็น 来い (こい)    และเปลี่ยน する เป็น しろ
ตัวอย่าง

くる	มา	こい	เข้ามาซะ
する	ทำ	しろ	ทำซะ

9. การผันคำกริยาเป็นรูปเงื่อนไข     (V-ば)
  คำกริยากลุ่มที่ 1    ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด    ให้เป็นเสียงสระเอะ แล้วเติม ば ต่อท้าย
ตัวอย่าง

言う	พูด	言えば	ถ้าพูด
立つ	ยืน	立てば	ถ้ายืน
座る	นั่ง	座れば	ถ้านั่ง
書く	เขียน	書けば	ถ้าเขียน
読む	อ่าน	読めば	ถ้าอ่าน

   คำกริยากลุ่มที่ 2    ผันโดยการเปลี่ยน る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก    ให้เป็น れ แล้วเติม ば ต่อท้าย
ตัวอย่าง

起きる	ตื่น	起きれば	ถ้าตื่น
寝る	นอน	寝れば	ถ้านอน
食べる	กิน	食べれば	ถ้ากิน
見る	ดู	見れば	ถ้าดู

   คำกริยากลุ่มที่ 3    ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)    เป็น 来れば (くれば）    และเปลี่ยน する เป็น すれば
ตัวอย่าง

くる	มา	くれば	ถ้ามา
する	ทำ	すれば	ถ้าทำ

บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (5)

7. การผันคำกริยาเป็นรูปสามารถ

   คำกริยากลุ่มที่ 1
   ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด
   ให้เป็นเสียงสระเอะ แล้วเติม る ต่อท้าย

ตัวอย่าง

言う	พูด	言える	พูดได้
待つ	รอ	待てる	รอได้
売る	ขาย	売れる	ขายได้
書く	เขียน	書ける	เขียนได้
泳ぐ	ว่ายน้ำ	泳げる	ว่ายน้ำได้
死ぬ	ตาย	死ねる	ตายได้
遊ぶ	เที่ยวเล่น	遊べる	ไปเที่ยวเล่นได้
読む	อ่าน	読める	อ่านได้
話す	คุย	話せる	คุยด้วยได้

หมายเหตุ คำกริยา 聞く ที่แปลว่า "ฟัง" รูปสามารถคือ 聞こえる แปลว่า "ได้ยิน"

   คำกริยากลุ่มที่ 2    ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก    แล้วเติม られる ต่อท้าย
ตัวอย่าง

起きる	ตื่น	起きられる	ตื่นได้
寝る	นอน	寝られる	นอนได้
感じる	รู้สึก	感じられる	รู้สึกได้
食べる	กิน	食べられる	กินได้
覚える	จำ	覚えられる	จำได้

หมายเหตุ คำกริยา 見る ที่แปลว่า "ดู" รูปสามารถคือ 見える แปลว่า "มองเห็น"
   คำกริยากลุ่มที่ 3    ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)    เป็น 来られる (こられる)    และเปลี่ยน する เป็น 出来る (できる)
ตัวอย่าง

くる	มา	こられる	มาได้
する	ทำ	できる	ทำได้

คำกริยารูปสุภาพนั้นสามารถผันเป็นรูปปฏิเสธต่อได้โดยการใช้หลักการผันเดียวกันกับการผันคำกริยากลุ่มที่ 2 คือ ตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก แล้วเติม ない ต่อท้าย
ตัวอย่าง

書ける	เขียนได้	書けない	เขียนไม่ได้
読める	อ่านได้	読めない	อ่านไม่ได้
言える	พูดได้	言えない	พูดไม่ได้
食べられる	กินได้	食べられない	กินไม่ได้
寝られる	นอนได้	寝られない	นอนไม่ได้
こられる	มาได้	こられない	มาไม่ได้
できる	ทำได้	できない	ทำไม่ได้

นอกจากนี้ คำกริยารูปสามารถยังสามารถผันต่อเป็นรูปสุภาพรวมไปถึงรูปปฏิเสธสุภาพได้โดยการใช้หลักการผันเดียวกันกับคำกริยากลุ่มที่ 2 คือ ตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก แล้วเติม ます หรือ ません ในกรณีที่เป็นการปฏิเสธต่อท้าย
ตัวอย่าง

เขียนได้	書ける	書けます
อ่านได้	読める	読めます
พูดได้	言える	言えます
กินได้	食べられる	食べられます
นอนได้	寝られる	寝られます
มาได้	こられる	こられます
ทำได้	できる	できます

บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (4)

6. การผันคำกริยาเป็นรูปตั้งใจ

    (V-よう)

   คำกริยากลุ่มที่ 1

   ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด

   ให้เป็นเสียงสระโอะ แล้วเติม う ต่อท้าย

ตัวอย่าง

言う	พูด	言おう	ตั้งใจจะพูด มาพูดกันเถอะ
やる	ทำ	やろう	ตั้งใจจะทำ มาทำกันเถอะ
書く	เขียน	書こう	ตั้งใจจะเขียน มาเขียนกันเถอะ
読む	อ่าน	読もう	ตั้งใจจะอ่าน มาอ่านกันเถอะ
遊ぶ	เทียวเล่น	遊ぼう	ตั้งใจจะเที่ยวเล่น มาเล่นกันเถอะ
話す	คุย	話そう	ตั้งใจจะคุย มาคุยกันเถอะ

   คำกริยากลุ่มที่ 2    ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก    แล้วเติม よう ต่อท้าย
ตัวอย่าง

起きる	ตื่น	起きよう	ตั้งใจจะตื่น มาตื่นกันเถอะ
寝る	นอน	寝よう	ตั้งใจจะนอน มานอนกันเถอะ
食べる	กิน	食べよう	ตั้งใจจะกิน มากินกันเถอะ
忘れる	ลืม	忘れよう	ตั้งใจจะลืม มาลืมกันกันเถอะ

   คำกริยากลุ่มที่ 3    ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)    เป็น 来よう (こよう)    และเปลี่ยน する เป็น しよう
ตัวอย่าง

くる	มา	こよう	ตั้งใจจะมา มาด้วยกันเถอะ
する	ทำ	しよう	ตั้งใจจะทำ มาทำกันเถอะ

หมายเหตุ คำกริยารูปตั้งใจ หรือ V-よう ถ้าใช้เพียงลำพังเฉยๆ จะเป็นการนึกถึงความตั้งใจของตนเองคนเดียวว่าตั้งใจจะทำอะไร ไม่ได้เป็นการสื่อสารเพื่อบอกกล่าวหรือแจ้งให้ผู้ฟังทราบ แต่เมื่อใช้พูดกับผู้อื่นจะเป็นการชักชวนให้มาทำอะไรร่วมกันแบบเป็นกันเอง

นอกจากคำกริยารูปตั้งใจปกติทั่วไปแล้วนั้น ยังมีคำกริยารูปตั้งใจที่ผันต่อมาจากรูปสุภาพ หรือ V-ます โดยการเปลี่ยน ます เป็น ましょう ซึ่งจะใช้ในความหมายที่เป็นการชักชวนอีกฝ่ายอย่างสุภาพให้มาทำอะไรร่วมกันเท่านั้น จะไม่ใช้ในความหมายที่เป็นการนึกถึงความตั้งใจของตนเองแต่อย่างใด
ตัวอย่าง

เขียน	書きます	書きましょう	มาเขียนกันเถอะ
อ่าน	読みます	読みましょう	มาอ่านกันเถอะ
ทำ	やります	やりましょう	มาทำกันเถอะ
กิน	食べます	食べましょう	มากินกันเถอะ
ดื่ม	飲みます	飲みましょう	มาดื่มกันเถอะ
เล่น	遊びます	遊びましょう	มาเล่นกันเถอะ
ไป	行きます	行きましょう	ไปกันเถอะ
กลับ	帰ります	帰りましょう	กลับกันเถอะ

บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (3)

3. การผันคำกริยาเป็นรูปอดีตทั่วไป

    (V-た)

   คำกริยากลุ่มที่ 1

   แยกวิธีการผันออกเป็น 5 กลุ่มย่อย 

    โดยให้สังเกตดูที่เสียงตัวท้ายสุด
　แล้วผันเปลี่ยนเสียงตัวอักษร ดังนี้

• ถ้าเป็น う, つ, る ให้เปลี่ยนเป็น った
• ถ้าเป็น く ให้เปลี่ยนเป็น いた
• ถ้าเป็น ぐ ให้เปลี่ยนเป็น いだ
• ถ้าเป็น ぬ, ぶ, む ให้เปลี่ยนเป็น んだ
• ถ้าเป็น す ให้เปลี่ยนเป็น した

ตัวอย่าง

言う	พูด	言った	พูดแล้ว
立つ	ยืน	立った	ยืนแล้ว
分かる	เข้าใจ	分かった	เข้าใจแล้ว
書く	เขียน	書いた	เขียนแล้ว
泳ぐ	ว่ายน้ำ	泳いだ	ว่ายน้ำแล้ว
死ぬ	ตาย	死んだ	ตายแล้ว
遊ぶ	เที่ยวเล่น	遊んだ	เที่ยวเล่นมาแล้ว
読む	อ่าน	読んだ	อ่านแล้ว
話す	คุย	話した	คุยแล้ว

หมายเหตุ คำกริยา 行く ที่แปลว่า "ไป"  ในรูปอดีตนั้นจะผันเป็น 行った แปลว่า "ไปแล้ว"

   คำกริยากลุ่มที่ 2
   ผันโดยการตัด る ที่อยู่่ตัวท้ายสุดออก
   แล้วเติม た ต่อท้าย

ตัวอย่าง

起きる	ตื่น	起きた	ตื่นแล้ว
いる	มี,อยู่	いた	เคยมี,เคยอยู่
感じる	รู้สึก	感じた	รู้สึกแล้ว
寝る	นอน	寝た	นอนแล้ว
食べる	กิน	食べた	กินแล้ว
見える	เห็น	見えた	เห็นแล้ว

   คำกริยากลุ่มที่ 3
   ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)
   เป็น 来た (きた)
   และเปลี่ยน する เป็น した

ตัวอย่าง

くる	มา	きた	มาแล้ว
する	ทำ	した	ทำแล้ว

4. การผันคำกริยาเป็นรูปอดีตปฏิเสธทั่วไป
    (V-なかった)

ให้ผันจาก V-ない โดยการตัด い ที่อยู่ตัวท้ายสุด
แล้วเติม かった ต่อท้าย

ตัวอย่าง

書かない	ไม่เขียน	書かなかった	ไม่ได้เขียน
読まない	ไม่อ่าน	読まなかった	ไม่ได้อ่าน
起きない	ไม่ตื่น	起きなかった	ไม่ได้ตื่น
寝ない	ไม่นอน	寝なかった	ไม่ได้นอน
こない	ไม่มา	こなかった	ไม่ได้มา
しない	ไม่ทำ	しなかった	ไม่ได้ทำ

5. วิธีการผันคำกริยาเป็นรูป て
    (V-て)

ให้ผันจาก V-た โดยเปลี่ยน た เป็น て
ซึ่งใช้ในการบอกให้ทำแบบเป็นกันเอง
ในกรณีที่อยู่ท้ายสุดของประโยค
และใช้ในการเชื่อมคำกริยานี้กับคำอื่นๆ
ที่ตามมาในรูปไวยากรณ์ต่างๆ

ตัวอย่าง

書いた	เขียนแล้ว	書いて	เขียนสิ
読んだ	อ่านแล้ว	読んで	อ่านสิ
起きた	ตื่นแล้ว	起きて	ตื่นสิ
寝た	นอนแล้ว	寝て	นอนสิ
きた	มาแล้ว	きて	มาสิ
した	ทำแล้ว	して	ทำสิ

สำหรับบทความนี้ขอพักไว้เพียงแค่นี้ก่อน ไว้จะมาสอนวิธีการผันคำกริยาในรูปแบบอื่นๆ ต่อเนื่องในบทความหน้านะ

บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (2)

เทคนิคการจำคู่อกรรมกริยากับสกรรมกริยา

1. อกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอะ + る
    จะมีคู่่สกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระเอะ + る

    เช่น 下がる (さがる) ลงมาที่ต่ำ
           下げる (さげる) วางลง,ทำให้ลดต่ำลง
           上がる (あがる) ขึ้นไปที่สูง
           上げる (あげる) ยกขึ้น,ทำให้สูงขึ้น

2. อกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียง いる
    จะมีคู่สกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียง おす

　เช่น 起きる (おきる) ตื่นขึ้นมาเอง
           起こす (おこす) ทำให้ตื่น,ปลุก
           降りる (おりる) ลงจากรถเอง
           降ろす (おろす) ให้ลงรถ,ยกลง

3. อกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียง れる
　จะมีคู่สกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียง す

　เช่น 壊れる (こわれる) เสียหาย,แตก,พัง
           壊す (こわす) ทำพัง,ทำลาย
           隠れる (かくれる) ซ่อนตัวเอง
           隠す (かくす) เอาบางอย่างไปซ่อน

4, อกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียง る
　จะมีคู่สกรรมกริยาที่ลงท้านด้วยเสียง す

　เช่น 帰る (かえる) กลับบ้านด้วยตัวเอง
           帰す (かえす) ปล่อยคนอื่นกลับบ้าน
           直る (なおる) ถูกซ่อม,กลับมาใช้ได้
           直す (なおす) ซ่อมให้กลับใช้ได้

5. อกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอุ
    จะมีคู่สกรรมกริยาลงท้ายด้วยเสียงเอะ + る

　เช่น 進む (すすむ) คืบหน้า(ด้วยตัวเอง)
           進める (すすめる) ทำให้คืบหน้า
           点く (つく) ไฟเปิดขึ้นเอง
           点ける (つける) กดเปิดไฟ

6. อกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอุ
    จะมีคู่สกรรมกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอะ + す

　เช่น 減る (へる) ลดจำนวนลงเอง
           減らす (へらす) ทำให้ลดจำนวนลง
           動く (うごく) ขยับตัวเอง
           動かす (うごかす) ขยับบางอย่าง

จะเห็นได้ว่าอกรรมกริยานั้นเป็นสภาพการกระทำที่เกิดขึ้นกับตัวของประธานเองเลยไม่จำเป็นต้องมีกรรมมารองรับ ส่วนสกรรมกริยานั้นจะเป็นการที่ประธานกระทำต่อบางสิ่งจึงจำเป็นต้องมีกรรมมารองรับ

วิธีผันคำกริยาให้อยู่ในรูปต่างๆ

1. การผันคำกริยาเป็นรูปปฏิเสธทั่วไป 
    (V-ない)

   คำกริยากลุ่มที่ 1 

   ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด

   ให้เป็นเสียงสระอะ ยกเว้น う จะเปลี่ยนเป็น わ 

   จากนั้นให้เติม ない ต่อท้าย

ตัวอย่าง

言う	พูด	言わない	ไม่พูด
立つ	ยืน	立たない	ไม่ยืน
分かる	เข้าใจ	分からない	ไม่เข้่าใจ
書く	เขียน	書かない	ไม่เขียน
泳ぐ	ว่ายน้ำ	泳がない	ไม่ว่ายน้ำ
死ぬ	ตาย	死なない	ไม่ตาย
遊ぶ	เที่ยวเล่น	遊ばない	ไม่เที่ยวเล่น
読む	อ่าน	読まない	ไม่อ่าน
話す	คุย	話さない	ไม่คุย

 หมายเหตุ คำกริยา ある ที่แปลว่า "มี(ใช้กับสิ่งของ)" จะผันเป็น ない แปลว่า "ไม่มี"

   คำกริยากลุ่มที่ 2
   ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก
   แล้วเติม ない ต่อท้าย

ตัวอย่าง

起きる	ตื่น	起きない	ไม่ตื่น
いる	มี,อยู่	いない	ไม่มี,ไม่อยู่
感じる	รู้สึก	感じない	ไม่รู้สึก
寝る	นอน	寝ない	ไม่นอน
食べる	กิน	食べない	ไม่กิน
見える	เห็น	見えない	ไม่เห็น

   คำกริยากลุ่มที่ 3
   ผันโดยการเปลี่ยน 来る(くる)
   เป็น 来ない (こない)
   และเปลี่ยน する เป็น しない

ตัวอย่าง

くる	มา	こない	ไม่มา
する	ทำ	しない	ไม่ทำ

2. การผันคำกริยาเป็นรูปสุภาพ 

    (V-ます)

     

   คำกริยากลุ่มที่ 1

   ผันโดยการเปลี่ยนเสียงสระอุที่อยู่ตัวท้ายสุด

   เป็นเสียงสระอิ จากนั้นให้เติม ます ต่อท้าย

ตัวอย่าง

พูด	言う	言います
ยืน	立つ	立ちます
เข้าใจ	分かる	分かります
เขียน	書く	書きます
ว่ายน้ำ	泳ぐ	泳ぎます
ตาย	死ぬ	死にます
เที่ยวเล่น	遊ぶ	遊びます
อ่าน	読む	読みます
คุย	話す	話します

   คำกริยากลุ่มที่ 2

   ผันโดยการตัด る ที่อยู่ตัวท้ายสุดออก
   แล้วเติม ます

ตัวอย่าง

ตื่น	起きる	起きます
มี,อยู่	いる	います
รู้สึก	感じる	感じます
นอน	寝る	寝ます
กิน	食べる	食べます
เห็น	見える	見えます

   คำกริยากลุ่มที่ 3
   ผันโดยการเปลี่ยน 来る (くる)
   เป็น 来ます (きます)
   และเปลี่ยน する เป็น します

ตัวอย่าง

มา	くる	来ます
ทำ	する	します

V-ます นั้นสามารถผันต่อได้อีก ดังนี้

- ผันเป็นรูปอดีตสุภาพโดยการเปลี่ยน ます
   เป็น ました

ตัวอย่าง

書きます	เขียน	書きました	เขียนแล้ว
読みます	อ่าน	読みました	อ่านแล้ว
起きます	ตื่น	起きました	ตื่นแล้ว
寝ます	นอน	寝ました	นอนแล้ว
きます	มา	来ました	มาแล้ว
します	ทำ	します	ทำแล้ว

- ผันเป็นรูปปฏิเสธสุภาพโดยการเปลี่ยน ます 
   เป็น ません

ตัวอย่าง

書きます	เขียน	書きません	ไม่เขียน
読みます	อ่าน	書きません	ไม่อ่าน
起きます	ตื่น	起きません	ไม่ตื่น
寝ます	นอน	寝ません	ไม่นอน
きます	มา	きません	ไม่มา
します	ทำ	しません	ไม่ทำ

- ผันเป็นรูปอดีตปฏิเสธสุภาพโดยการเปลี่ยน ます 
   เป็น ませんでした

ตัวอย่าง

書きます	เขียน	書きませんでした	ไม่ได้เขียน
読みます	อ่าน	読みませんでした	ไม่ได้อ่าน
起きます	ตื่น	起きませんでした	ไม่ได้ตื่น
寝ます	นอน	寝ませんでした	ไม่ได้นอน
きます	มา	きませんでした	ไม่ได้มา
します	ทำ	しませんでした	ไม่ได้ทำ

ยังมีรูปแบบการผันอื่นๆ อีกมากมาย เอาไว้จะมาให้ความรู้ต่อเนื่องในบทความต่อๆ ไป

บทที่ 2-3 : คำกริยาในภาษาญี่ปุ่น (1)

คำกริยา (動詞・どうし)
หมายถึง คำที่ทำหน้าที่แสดงการกระทำ หรือสภาพ หรืออาการของประธานในประโยค ซึ่งแบ่งออกเป็น

1. อกรรมกริยา (自動詞・じどうし)
    หมายถึง คำกริยาที่ไม่จำเป็นต้องมีกรรมมารองรับ

2. สกรรมกริยา (他動詞・たどうし)
    หมายถึง คำกริยาที่จำเป็นจะต้องมีกรรมมารองรับ

คำกริยาพื้นฐานที่ควรรู้ไว้

นอน	2	ねる	寝る
ตื่น	2	おきる	起きる
ยืน	1	たつ	立つ
นั่ง	1	すわる	座る
ดู	2	みる	見る
ฟัง	1	きく	聞く
พูด	1	いう	言う
อ่าน	1	よむ	読む
เขียน	1	かく	書く
สอน	2	おしえる	教える
เรียน	1	ならう	習う
เข้าใจ	1	わかる	分かる
รู้	1	しる	知る
ทำ	1	やる
ทำ	1	する
จำ	2	おぼえる	覚える
ลืม	2	わすれる	忘れる
รอ	1	まつ	待つ
ดื่ม	1	のむ	飲む
กิน	2	たべる	食べる
เล่น,เที่ยว	1	あそぶ	遊ぶ
เดิน	1	あるく	歩く
วิ่ง	1	はしる	走る
ว่ายน้ำ	1	およぐ	泳ぐ
ไป	1	いく	行く
มา	3	くる	来る
กลับ	1	かえる	帰る
รับ	1	もらう	貰う
ให้	2	あげる	挙げる
ใช้	1	つかう	使う
ถือ	1	もつ	持つ
ซื้อ	1	かう	買う
ขาย	1	うる	売る
จ่าย	1	はらう	払う
ยืม	2	かりる	借りる
มี(สิ่งของ)	1	ある
คืน	1	かえす	返す
ทำหาย	1	なくす	無くす
พักค้างคืน	1	とまる	泊まる
อยู่อาศัย	1	すむ	住む
เข้า	1	はいる	入る
ออก	2	でる	出る
มี,อยู่(คน,สัตว์)	2	いる
กลายเป็น	1	なる
มองเห็น	2	みえる	見える
ได้ยิน	2	きこえる	聞こえる
จด,คัดลอก	1	かきとる	書き取る
ฟังจับใจความ	1	ききとる	聞き取る
ถาม	1	きく	聞く
ตอบ	2	こたえる	答える
บอก	2	つたえる	伝える
คุย	1	はなす	話す
นำ,พา	2	つれる	連れる
รับ(คน)	2	むかえる	迎える
ส่ง(คน)	1	みおくる	見送る
ลง(รถ)	2	おりる	降りる
ขึ้น(รถ), ลง(เรือ), ขี่	1	のる	乗る
ถึง(ที่หมาย)	1	つく	着く
เปลี่ยนสาย, ต่อรถ	2	のりかえる	乗り換える
วกกลับ	1	もどる	戻る
มุ่งสู่. หันเข้าหา	1	むかう	向かう
หยุด,จอด(รถ)	1	とまる	止まる
ลอด,ผ่าน	1	とおる	通る
ข้าม	1	わたる	渡る
เลี้ยว, โค้ง,งอ	1	まがる	曲がる
เรียก	1	よぶ	呼ぶ
หา	1	さがす	探す
มาพบ	1	あう	会う
หลบเลี่ยง	2	よける	避ける
เลี้ยง(สัตว์)	1	かう	飼う
ตกปลา	1	つる	釣る
ปลูก(พืช)	2	うえる	植える
ทำให้คืบหน้า	2	すすめる	進める
มาสาย	1	おくれる	遅れる
หายลับ (ไฟ)ดับไป	2	きえる	消える
ขอร้อง,ไหว้วาน	1	たのむ	頼む
พึ่งพา	1	たよる	頼る
ลงมา(ที่ต่ำ)	1	さがる	下がる
ขึ้นไป(ที่สูง)	1	あがる	上がる
ยกขึ้น, ทำให้สูงขึ้น	2	あげる	上げる
เอาลง, ทำให้ต่ำลง	2	さげる	下げる
วาง	1	おく	置く
ตัดสินใจ	2	きめる	決める
ต้องการ	1	いる	要る
เลือก,	1	えらぶ	選ぶ
หยิบจับ,รับมา, เอา,ครอบครอง	1	とる	取る
เล่นดนตรี	1	ひく	弾く
ร้องเพลง	1	うたう	歌う>/td>
เต้นรำ	1	おどる	踊る
พักผ่อน	1	やすむ	休む
ทำงาน	1	はたらく	働く
พยายาม	1	がんばる	頑張る
ตั้งใจ	1	こことざす	志す
ใช้ความคิด, ทบทวน,ตัดสินใจ	1	かんがえる	考える
พิจารณา	1	みなす	見なす
รู้สึก	2	かんじる	感じる
นึก,คิด	1	おもう	思う
ตาย	1	しぬ	死ぬ

จากในตารางข้างต้น จะเห็นว่ามีตัวเลข 1,2,3 กำกับอยู่ด้วย ซึ่งตัวเลขเหล่านี้ใช้จำแนกคำกริยาในภาษาญี่ปุ่นโดยแบ่งตามลักษณะการผันออกเป็นกลุ่ม 3 กลุ่มหลักๆ ได้ดังนี้

1. คำกริยากลุ่มที่ 1
คือ คำกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอุของทุกวรรค
ยกเว้น คำที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอิ หรือเอะ + る
เช่น 立つ,座る,聞く,言う,読む,書く
ซึ่งสามารถผันตัวอักษรที่ลงท้ายได้ทุกเสียง
ทั้งสระอะ,อิ,อุ,เอะ,โอะ

2. คำกริยากลุ่มที่ 2
คือ คำกริยาที่ลงท้ายด้วยเสียงสระอิ หรือเอะ + る
ยกเว้น บางคำที่จัดอยู่ในคำกริยากลุ่มที่ 1
เช่น 寝る,起きる,見る,教える,覚える,忘れる
ซึ่งสามารถผันตัวอักษรที่ลงท้ายได้แค่เสียงเดียว

3. คำกริยากลุ่มที่ 3
คือ คำกริยากลุ่มพิเศษ ได้แก่ 来る กับ する
รวมไปถึงคำที่ลงท้ายด้วย 来る และ する ด้วย
ซึ่งมีวิธีการผันโดยการเปลี่ยนรูป

ในบทความต่อไปเราจะมาสอนเกี่ยวกับเทคนิควิธีการจำคู่อกรรมกริยากับสกรรมกริยา และการผันคำกริยาให้อยู่ในรูปต่างๆ อย่างละเอียด

บทที่ 2-2 : คำขยายหน้าคำนาม

คำขยายหน้าคำนาม (連体詞・れんたいし)
หมายถึง คำที่ไม่มีการผันรูป และทำหน้าที่ขยายหน้าคำนามเพียงเท่านั้น โดยไม่ต้องใช้คำช่วยเชื่อม

คำขยายหน้าคำนามพื้นฐานที่ควรรู้ไว้

	この	...นี้
	その	...นั้น
	あの	...โน้น
	どの	...ไหน
	こういう	...เช่นนี้, ...แบบนี้, ...อย่างนี้
	そういう	...เช่นนั้น, ...แบบนั้น, ...อย่างนั้น
	ああいう	...เช่นโน้น, ...แบบโน้น, ...อย่างโน้น
	どういう	...เช่นไร, ...อย่างไร
例の	れいの	...ตัวอย่าง
本物の	ほんもの	...ตัวจริง, ...ที่แท้จริง
同じ	おなじ	...เดียวกัน
別の	べつの	...อื่น
全ての	すべての	...ทั้งหมด
我が	わが	...ของข้า, ...ของเรา
我等が	われらが	...ของพวกเรา
	ある	...หนึ่ง
	あらゆる	...ทั้งหมด, ทุก...
	いわゆる	เรียกได้ว่า...
	いかなる	...แบบไหน
大きな	おおきな	...ที่มีขนาดใหญ่
小さな	ちいさな	...ที่มีขนาดเล็ก
	いろんな	...ต่างๆ, ...หลากหลาย
大した	たいした	...สำคัญ, ...ใหญ่โต
	たった	เพียงแค่...

วิธีการใช้คำเหล่านี้สามารถทำได้ง่ายๆ  โดยการนำมาวางข้างหน้าคำนามได้เลย 
ตัวอย่าง
このディオだ!  หมายความว่า "ดิโอผู้นี้ ยังไงล่ะ!" หมายเหตุ - ディオ เป็นวิสามัญนามชื่อบุุคคล (ดิโอ) - だ ใช้แสดงความคิดตัดสินของผู้พูดว่าเป็นเช่นนั้น
どういう意味!?  หมายความว่า "หมายความว่ายังไง!?" หมายเหตุ - 意味 (いみ)  แปลว่า "ความหมาย"
真実は、たった一つ!!  หมายความว่า "ความจริงมีเพียงหนึ่งเดียว!!” หมายเหตุ - 真実 (しんじつ) เป็นคำนามแปลว่า "ความจริง" - は เป็นคำช่วยชี้หัวเรื่อง

บทที่ 2-1 : คำนามในภาษาญี่ปุ่น (5)

7. คำนามโดยหน้าที่ (形式名詞・けいしきめいし)
หมายถึง คำนามที่แทบจะไม่มีความหมายในตัวของมันเอง ต้องนำมาเชื่อมต่อท้ายคำอื่นๆ เพื่อทำให้มีความหมายสมบูรณ์ ซึ่งความหมายก็จะปรับเปลี่ยนไปตามบริบทของข้อความ หรือรูปไวยากรณ์ที่นำมาประกอบ โดยมักจะเขียนเป็นตัวอักษรฮิรางานะ

คำนามโดยหน้าที่ที่ใช้บ่อย

こと	เรื่อง..., การ...
の	การ... สามารถใช้แทนことได้ ยกเว้นในบางกรณี
もの	สิ่งที่..., อะไรที่...
わけ	ก็เลย..., ถึงได้...
はず	น่าจะต้อง...
うち	ในระหว่างที่...
ところ	ในสภาพที่..., จุดที่...
つもり	ตั้งใจที่จะ...
ため	เนื่องจาก..., เพื่อ...
ほう	ด้าน...
とおり	ตามที่...

ความหมายของคำนามโดยหน้าที่ที่ปรากฏในตารางข้างต้นนี้เป็นเพียงความหมายหลักๆ ที่ใช้โดยทั่วไปเท่านั้น ซึ่งรายละเอียดการใช้แต่ละคำนั้น เราจะอธิบายเพิ่่มเติมในบทความเรื่องไวยากรณ์แต่ละระดับทีหลัง

8. คำนามที่แปลงรูปมา (転成名詞・てんせいめいし)
หมายถึง คำนามที่แปลงรูปมาจากคำกริยา หรือคำคุณศัพทฺ์

-จบเรื่องคำนาม-

บทที่ 2-1 : คำนามในภาษาญี่ปุ่น (4)

6. คำนามบอกเวลา (時名詞・ときめいし)
หมายถึง คำนามชนิดที่มีหน้าที่ในการบอกจุด หรือช่วงเวลาต่างๆ โดยมักจะใช้ร่วมกับคำช่วย に หรือในบางครั้งเราสามารถที่จะละคำช่วยนี้ไว้ก็ได้ ซึ่งมีดังนี้

ช่วงเวลาต่างๆ ใน 1 วัน

ตอนเช้า	あさ	朝
ตอนกลางวัน	ひる	昼
ตอนเย็น	ばん	晩
ตอนกลางคืน	よる	夜

เวลาใน 24 ชั่วโมง

เที่ยงคืน	ごごじゅうにじ	午後12時
เที่ยงคืน	ごぜんれいじ	午前0時
ตี 1	ごぜんいちじ	午前1時
ตี 2	ごぜんにじ	午前2時
ตี 3	ごぜんさんじ	午前3時
ตี 4	ごぜんよんじ	午前4時
ตี 5	ごぜんごじ	午前5時
6 โมงเช้า	ごぜんろくじ	午前ุ6時
7 โมงเช้า	ごぜんしちじ	午前7時
8 โมงเช้า	ごぜんはちじ	午前8時
9 โมงเช้า	ごぜんくじ	午前9時
10 โมงเข้า	ごぜんじゅうじ	午前10時
11 โมง	ごぜんじゅういちじ	午前11時
เที่ยงวัน	ごごじゅうにじ	午後12時
เที่ยงวัน	ごごれいじ	午後0時
บ่ายโมง	ごごいちじ	午後1時
บ่าย 2 โมง	ごごにじ	午後2時
บ่าย 3 โมง	ごごさんじ	午後3時
4 โมงเย็น	ごごよんじ	午後4時
5 โมงเย็น	ごごごじ	午後5時
6 โมงเย็น	ごごろくじ	午後6時
ๅ ทุ่ม	ごごしちじ	午後7時
2 ทุ่ม	ごごはちじ	午後8時
3 ทุ่ม	ごごくじ	午後9時
4 ทุ่ม	ごごじゅうじ	午後10時
5 ทุ่ม	ごごじゅういちじ	午後11時

ข้อสังเกต ถ้าเป็นช่วงเวลาตั้งแต่เที่ยงคืนไปถึงเที่ยงวัน จะใช้คำว่า 午前 ส่วนถ้าเป็นช่วงเวลาตั้งแต่เที่ยงวันเป็นต้นไปจะใช้คำว่า 午後 และนอกจากนี้เรายังสามารถใช้ 夜 นำหน้าแทนทั้งสองคำเพื่อบอกเวลาในช่วงกลางคืนได้อีกด้วย

นาที

1 นาที	いっぷん	1分
2 นาที	にふん	2分
3 นาที	さんぷん	3分
4 นาที	よんぷん	4分
5 นาที	ごふん	5分
6 นาที	ろっぷん	6分
7 นาที	ななふん	7分
8 นาที	はっぷん	8分
9 นาที	きゅうふん	9分
10 นาที	じゅっぷん	10分
20 นาที	にじゅっぷん	20分
30 นาที	さんじゅっぷん	30ิ分
30 นาที	はん	半
40 นาที	よんじゅっぷん	40分
50 นาที	ごじゅっぷん	50分

ในการอ่านเลขนาทีอื่นๆ ก็ให้อ่านเป็นตัวเลขปกติ แล้วดูตัวเลขในหลักหน่วยว่าเป็นเลขอะไร ก็ให้อ่านออกเสียงตัวเลขในหลักหน่วยนั้นกับ分 ตามตารางข้างต้น

วันใน 1 สัปดาห์

วันอาทิตย์	にちようび	日曜日
วันอังคาร	かようび	火曜日
วันพุธ	すいようび	水曜日
วันพฤหสบดี	もくようび	木曜日
วันศุกร์	きんようび	金曜日
วันเสาร์	どようび	土曜日

วันที่

วันที่ 1	ついたち	1日
วันที่ 2, 2 วัน	ふつか	2日
วันที่ 3, 3 วัน	みっか	3日
วันที่ 4, 4 วัน	よっか	4日
วันที่ 5, 5 วัน	いつか	5日
วันที่ 6, 6 วัน	むいか	6日
วันที่ 7, 7 วัน	ななのか	7้日
วันที่ 8, 8 วัน	ようか	8日
วันที่ 9, 9 วัน	ここのか	9日
วันที่ 10, 10 วัน	とおか	10日
วันที่ 20, 20 วัน	はつか	20日

วันที่อื่นๆ ให้อ่านเป็นตัวเลขปกติตามด้วย にち (日) เช่น วันที่ 12 อ่านว่่า じゅうににち, วันที่ 24 อ่านว่า にじゅうよんにち
เดิอน

มกราคม	いちがつ	1月
กุมภาพันธ์	にがつ	2月
มีนาคม	さんがつ	3月
เมษายน	しがつ	4月
พฤษภาคม	ごがつ	5月
มิถุนายน	ろくがつ	6月
กรกฎาคม	しちがつ	7月
สิงหาคม	はちがつ	8月
กันยายน	くがつ	9月
ตุลาคม	じゅうがつ	10月
พฤศจิกายน	じゅういちがつ	11月
ธันวาคม	じゅうにがつ	12月

การอ่านปีในภาษาญี่ปุ่น ให้อ่านเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วย ねん (年) เช่น ปี 1995 เขียนวา 1995年 อ่านว่า せんきゅうひゃくきゅうじゅうごねん เป็นต้น

ฤดูกาลต่างๆ

ฤดูร้อน	なつ	夏
ฤดูหนาว	ふゆ	冬
ฤดูใบไม้ผลิ	はる	春
ฤดูใบไม้ร่วง	あき	秋
ฤดูฝน	うき	雨季

คำนามบอกวันเวลาอื่นๆ โดยทั่วไป

ตอนนี้	いま	今
เมื่อตะกี้	さっき
เช้านี้	けさ	今朝
คืนนี้	こんばん	今晩
เมื่อคืน	ゆうべ	昨夜
วันนี้	きょう	今日
พรุ่งนี้	あした	明日
เมื่อวาน	きのう	昨日
มะรืนนี้	あさって	明後日
เมื่อวานซืน	おととい	一昨日
อาทิตย์นี้	こんしゅう	今週
อาทิตย์หน้า	らいしゅうう	来週
2 อาทิตย์หน้า	さらいしゅう	再来週
อาทิตย์ก่อน	せんしゅう	先週
เดือนนี้	こんげつ	今月
เดือนหน้า	らいげつ	来月
2 เดือนหน้า	さらいげつ	再来月
เดือนก่อน	せんげつ	先月
ต้นเดือน	じょうじゅん	上旬
กลางเดือน	ちゅうじゅん	中旬
ปลายเดือน	げじゅん	下旬
ปีนี้	ことし	今年
ปีหน้า	らいねん	来年
2 ปีหน้า	さらいねん	再来年
ปีก่อน	きょねん	去年

ยังมีคำนามบอกเวลาอื่นๆ อีกที่ยังไม่ได้กล่าวถึงในบทความนี้ แต่ขอยกมาให้ดูเพียงเท่านี้ก่อน
หมายเหตุ คำนามบอกเวลาที่เป็นการบอกเวลาอย่างกว้างๆ ไม่เฉพาะเจาะจงว่าเป็นเวลานาทีหรือวันที่เมื่อไหร่ตอนไหนนั้น ไม่จำเป็นต้องใช้คำช่วย に 

บทที่ 2-1 : คำนามในภาษาญี่ปุ่น (3)

4. ตัวเลข (数字・すうじ)
จัดว่าเป็นคำนามชนิดหนึ่ง ซึ่งในภาษาญี่ปุ่นมีวิธีการนับ และใช้ตัวคันจิแสดงความหมาย ดังนี้

1	いち	一
2	に	二
3	さん	三
4	よん	四
5	ご	五
6	ろく	六
7	なな	七
8	はち	八
9	きゅう	九
10 หลักสิบ	じゅう	十
100 หลักร้อย	ひゃく	百
1,000 หลักพัน	せん	千
หลักหมื่น	まん	万
100 ล้าน หลักร้อยล้าน	おく	億

ในการนับจำนวนอื่นๆ ตั้งแต่หลักสิบขึ้นไปนั้น ให้อ่านตัวเลขข้างหน้าก่อน ตามด้วยตัวแสดงหลักที่ตามมาหรือดูว่าตัวเลขนั้นอยู่หลักอะไร จากนั้นค่อยอ่านตัวเลขตัวถัดมาเรื่อยๆ จนครบ

ตัวอย่างเช่น

69 เขียนเป็นตัวคันจิได้ว่า 六十九
อ่านว่า ろくじゅうきゅう

420 เขียนเป็นตัวคันจิได้ว่า 四百二十
อ่านว่า よんひゃくにじゅう

9,999 เขียนเป็นตัวคันจิได้ว่า 九千九百九十九
อ่านว่า きゅうせんきゅうひゃくきゅうじゅうきゅう

ยกเว้น บางจำนวนซึ่งมีวิธีการอ่านที่เฉพาะ ดังนี้

300	さんびゃく	三百
ุ600	ろっぴゃく	六百
800	はっぴゃく	八百
3,000	さんぜん	三千
8,000	はっせん	八千

การนับจำนวนที่ได้กล่าวมาข้างต้นนั้นเป็นการนับจำนวนแบบทั่วไป ที่มีแค่ตัวเลข ยังไม่มีการใช้ลักษณะนามหรือหน่วยนับหรือคำตามหลังตัวเลขมาเกี่ยวข้อง
โดยต่อไปจะสอนเกี่ยวกับคำลักษณะนามต่างๆ ในภาษาญี่ปุ่น

5. ลักษณะนาม (助数詞・じょすうし)
หมายถึง คำนามที่เป็นหน่วยนับต่างๆ ที่ใช้วางข้างหลังตัวเลขที่เป็นจำนวนนับ ซึ่งสามารถสะท้อนรูปร่างลักษณะของสิ่งๆ นั้นได้

ลักษณะนามแสดงจำนวนคน

1 คน	ひとり	一人
2 คน	ふたり	二人
3 คน	さんにん	三人
4 คน	よんにん	四人
5 คน	ごにん	五人

หมายเหตุ ตั้งแต่ 3 คนขึ้นไป ให้นับเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วย にん (人)

ลักษณะนามที่ใช้ได้ทั่วไป
เพื่อแสดงจำนวนสิ่งของ และเรื่องราว

(อัน,ชิ้น,ผล,ลูก,ก้อน,ข้อ,อย่าง,เรื่อง)

1 อัน,1 ชิ้น,1 ผล,1 ลูก, 1 ก้อน,1 ข้อ,1 อย่าง,1 เรื่อง	ひとつ	一つ
2 อัน,2 ชิ้น,2 ผล,2 ลูก, 2 ก้อน,2 ข้อ,2 อย่าง,2 เรื่อง	ふたつ	二つ
3 อัน,3 ชิ้น,3 ผล,3 ลูก, 3 ก้อน,3 ข้อ,3 อย่าง,3 เรื่อง	みっつ	三つ
4 อัน,4 ชิ้น,4 ผล,4 ลูก, 4 ก้อน,4 ข้อ,4 อย่าง,4 เรื่อง	よっつ	四つ
5 อัน.5 ชิ้น,5 ผล,5 ลูก, 5 ก้อน,5 ข้อ,5 อย่าง,5 เรื่อง	いつつ	五つ
6 อัน,6 ชิ้น,6 ผล,6 ลูก, 6 ก้อน,6 ข้อ,6 อย่าง,6 เรื่อง	むっつ	六つ
7 อัน,7 ชิ้น,7 ผล,7 ลูก, 7 ก้อน,7 ข้อ,7 อย่าง,7 เรื่อง	ななつ	七つ
8 อัน,8 ชิ้น,8 ผล,8 ลูก, 8 ก้อน,8 ข้อ,8 อย่าง,8 เรื่อง	ななつ	七つ
9 อัน,9 ชิ้น,9 ผล,9 ลูก, 9 ก้อน,9 ข้อ,9 อย่าง,9 เรื่อง	ここのつ	九つ
10 อัน,10 ชิ้น,10 ผล,10 ลูก, 10 ก้อน,10 ข้อ,10 อย่าง,10 เรื่อง	とお	十
11 อัน,11 ชิ้น,11 ผล,11 ลูก, 11 ก้อน,11 ข้อ,11 อย่าง,11 เรื่อง	じゅういっこ	十一個
12 อัน,12 ชิ้น,12 ผล,12 ลูก, 12 ก้อน,12 ข้อ,12 อย่าง,12 เรื่อง	じゅうにこ	十二個

หมายเหตุ ตั้งแต่ 12 อันเป็นต้นไป ให้นับเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วย こ (個)
และตั้งแต่ 1 ก็สามารถนับเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วยこ (個) ก็ได้เช่นกัน

ลักษณะนามแสดงจำนวน

สิ่งของที่มีลักษณะเป็นแผ่นบาง

(ใบ,ผืน,แผ่น)

1 ใบ,1 ผืน,1 แผ่น	いちまい	一枚
2 ใบ,2 ผืน,2 แผ่น	にまい	二枚

หมายเหตุ ให้นับเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วย まい (枚)

ลักษณะนามแสดงจำนวน

สิ่งของที่มีลักษณะเรียวยาว

(แท่ง,ท่อน,ด้าม,คัน,ม้วน)

1 แท่ง,1 ท่อน,1 ด้าม 1 คัน,1 ม้วน	いっぽん	一本
2 แท่ง,2 ท่อน,2 ด้าม 2 คัน,2 ม้วน	にほん	二本
3 แท่ง,3 ท่อน,3 ด้าม 3 คัน,3 ม้วน	さんぼん	三本
4 แท่ง,4 ท่อน,4 ด้าม 4 คัน,4 ม้วน	よんほん	四本
5 แท่ง,5 ท่อน,5 ด้าม 5 คัน,5 ม้วน	ごほん	五本
6 แท่ง,6 ท่อน,6 ด้าม 6 คัน,6 ม้วน	ろっぽん	六本
7 แท่ง,7 ท่อน,7 ด้าม 7 คัน,7 ม้วน	ななぽん	七本
8 แท่ง,8 ท่อน,8 ด้าม 8 คัน,8 ม้วน	はっぽん	八本
9 แท่ง,9 ท่อน,9 ด้าม 9 คัน,9 ม้วน	きゅうほん	九本
10 แท่ง,10 ท่อน,10 ด้าม 10 คัน,10 ม้วน	じゅっぽん	十本

หมายเหตุ จำนวนนับในลำดับถัดไปให้นับเป็นเลขปกติ แต่อ่านตัวเลขลงท้ายหรือตัวเลขในหลักหน่วยให้สอดคล้องกับในตารางข้างต้น เช่น 11 แท่ง เป็น じゅういっぽん, 12 แท่ง เป็น じゅうにほん, 13 แท่ง เป็น  じゅうさんぼん. 20 แท่ง เป็น にじゅっぽん เป็นต้น

ลักษณะนามแสดงจำนวน

สิ่งของที่เป็นภาชนะต่างๆ

(แก้ว,ถ้วย,ชาม)

1 แก้ว,1 ถ้วย,1 ชาม	いっぱい	一杯
2 แก้ว,2 ถ้วย,2 ชาม	にはい	二杯
3 แก้ว,3 ถ้วย,3 ชาม	さんばい	三杯
4 แก้ว,4 ถ้วย,4 ชาม	よんはい	四杯
5 แก้ว,5 ถ้วย,5 ชาม	ごはい	五杯
6 แก้ว,6 ถ้วย,6 ชาม	ろっぱい	六杯
7 แก้ว,7 ถ้วย,7 ชาม	ななはい	七杯
8 แก้ว,8 ถ้วย,8 ชาม	はっぱい	八杯
9 แก้ว,9 ถ้วย,9 ชาม	きゅうはい	九杯
10 แก้ว,10 ถ้วย, 10 ชาม	じゅっぱい	十杯

หมายเหตุ จำนวนนับในลำดับถัดไปให้นับเป็นเลขปกติ แต่อ่านตัวเลขลงท้ายหรือตัวเลขในหลักหน่วยให้สอดคล้องกับในตารางข้างต้น เช่น 11 แก้ว เป็น じゅういっぱい, 12 แก้ว เป็น じゅうにはい, 13 แก้ว เป็น  じゅうさんばい, 20 แท่ง เป็น にじゅっぱい เป็นต้น

ลักษณะนามแสดงจำนวน

สิ่งของที่เป็นยานพาหนะ และเครื่องใช้ไฟฟ้า

(คัน,เครื่อง,ตัว)

1 คัน,1 เครื่อง,1 ตัว	いちだい	一台
2 คัน,2 เครื่อง,2 ตัว	にだい	二台

หมายเหตุ ให้นับเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วย だい (台)

ลักษณะนามแสดงจำนวน

สมุด,หนังสือ (เล่ม)

1 เล่ม	いっさつ	一冊
2 เล่ม	にさつ	二冊
3 เล่ม	さんさつ	三冊
8 เล่ม	はっさつ	八冊
9 เล่ม	きゅうさつ	九冊
10 เล่ม	じゅっさつ	十冊

หมายเหตุ จำนวนนับในลำดับอื่นๆ ให้นับเป็นเลขปกติ ตามด้วย さつ (冊) ยกเว้นจำนวนนับที่ลงท้ายด้วย 1,8,10 ให้นับตัวเลขลงท้าย หรือตัวเลขในหลักหน่วยเหมือนในตาราง เช่น 11 เล่ม เป็น じゅういっさつ,18 เล่ม じゅうはっさつ เป็นต้น

ลักษณะนามแสดงจำนวนสัตว์ (ตัว)

1 ตัว	いっぴき	一匹
2 ตัว	にひき	二匹
3 ตัว	さんびき	三匹
4 ตัว	よんひき	四匹
5 ตัว	ごひき	五匹
6 ตัว	ろっぴき	六匹
7 ตัว	ななひき	七匹
8 ตัว	はっぴき	八匹
9 ตัว	きゅうひき	九匹
10 ตัว	じゅっぴき	十匹

หมายเหตุ จำนวนนับในลำดับถัดไปให้นับเป็นเลขปกติ แต่อ่านตัวเลขลงท้ายหรือตัวเลขในหลักหน่วยให้สอดคล้องกับในตารางข้างต้น เช่น 11 ตัว เป็น じゅういっぴき, 12 ตัว เป็น じゅうにひき, 13 ตัว เป็น  じゅうさんびき, 20 ตัว เป็น にじゅうひき เป็นต้น　

ข้อควรจำ ถ้าไม่รู้ว่าจะใช้ลักษณะนามอะไรให้นับเป็นตัวเลขปกติ ตามด้วย こ (個)

นอกจากนี้ยังมีลักษณะนามอื่นๆ อีกมากมายที่ยังไม่ได้กล่าวถึง

วิธีการใช้คำลักษณะนาม

1. จำนวนนับ ลักษณะนามの สิ่งที่นับ
2. สิ่งที่นับを/が จำนวนนับ ลักษณะนาม คำกริยา

ตัวอย่าง 犬が２匹いる
　　　　มีสุนัข 2 ตัว

                車が３台ある
　　　　มีรถ 3 คัน

                水を4杯ください
　　　　ขอน้ำ 4 แก้ว

　　　    5人の男
　　　　ผู้ชาย 5 คน

ข้อควรจำ

• หลังคำลักษณะนาม ถ้าเป็นคำกริยา ไม่ต้องมีคำช่วย
• แต่ถ้าเป็นคำนาม ให้ใช้คำช่วย の ตามปกติ
• いる แปลว่า "มี" ใช้กับสิ่งมีชีวิต เช่น คน,สัตว์
• ある แปลว่า "มี" ใช้กับสิ่งของ หรือสิ่งไม่มีชีวิต

วิธีการถามจำนวน
ให้ใช้คำว่า なん (何) ตามด้วย ลักษณะนามของสิ่งที่นับ
เช่น 何人 กี่คน, 何匹 กี่ตัว, 何台 กี่คัน, 何冊 กี่เล่ม
หรือสามารถใช้ どのくらい/どのぐらい แทนก็ได้

- จบเรื่องตัวเลข และลักษณะนาม -

บทที่ 2-1 : คำนามในภาษาญี่ปุ่น (2)

ต่อจากบทความที่แล้วซึ่งเราได้สอนเกี่ยวกับสามัญนาม หรือคำนามโดยทั่วไป และวิสามัญนาม หรือคำนามชี้เฉพาะไปแล้ว มาในบทความนี้เราจะมาสอนเกี่ยวกับคำสรรพนาม

3. สรรพนาม (代名詞・だいめいし)
หมายถึง คำนามที่ใช้เรียกแทนคำนามอื่น
ซึ่งยังสามารถแบ่งแยกย่อยได้ดังนี้

3.1 บุรุษสรรพนาม (人代名詞・ひとだいめいし)
หมายถึง สรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวบุคคลที่เป็นผู้พูด-ผู้เขียน หรือผู้ส่งสาร, ผู้ฟัง-ผู้อ่าน หรือผู้รับสาร และผู้ที่ถูกกล่าวถึง

ตัวอย่างสรรพนามที่ใช้แทนตัวผู้พูด-ผู้เขียน หรือผู้ส่งสาร

ฉัน (ใช้ทั่วไป)	わたし	私
ฉัน (ผู้หญิงใช้)	あたし	私
ผม (ผู้ชายใช้)	ぼく	僕
กระผม ดิฉัน ข้าพเจ้า	わたくし	私
กู,ข้า,ฉัน (ไม่สุภาพ, แฝงความโกรธ)	おれ	俺

ตัวอย่างสรรพนามที่ใช้แทนตัวผู้ฟัง-ผู้อ่าน หรือผู้รับสาร

คุณ,เธอ (ทั่วไป,ทางการ)	あなた	貴方
นาย,เธอ (คนระดับเดียวกัน หรือต่ำกว่า,เพื่อน, เรียกแบบเป็นกันเอง, เรียกแบบสนิทสนม)	きみ	君
มึง,แก,นาย (ไม่สุภาพ, ใช้เรียกเพือน หรือคนสนิท, แฝงความดูถูก)	おまえ	お前
มึง,แก (ไม่สุภาพ, เรียกผู้ที่ต่ำกว่า, แฝงความดูถูก)	きさま	貴様

ตัวอย่างบุรุษสรรพนามที่ใช้แทนตัวผู้ถูกกล่าวถึง

เขา (ผู้ชาย)	かれ	彼
เธอ เขา (ผู้หญิง) แฟนสาว	かのじょ	彼女

หมายเหตุ การใช้บุรุษสรรพนามแทนตัวผู้พูด และผู้ฟัง รวมถึงผู้ที่ถูกกล่าวถึงในภาษาญี่ปุ่นต้องระมัดระวังเป็นอยางมากถึงสถานภาพของบุคคลที่เรากำลังสนทนาด้วย เช่นเดียวกันกับภาษาไทย

ข้อควรระวัง สำหรับคำว่า "あなた" นั้น ในกรณีที่เรารู้จักชื่ออยู่แล้ว ให้เรียกด้วยชื่อแล้วเติม さん หรือเรียกชื่อไปเลยสำหรับคนที่สนิท ดูจะเหมาะสมกว่าการเรียกว่า あなた ทั้งๆที่รู้จ้กชื่อกันดีอยู่แล้ว

นอกเหนือจากบุรุษสรรพนามที่เป็นสรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวบุคคลที่ได้กล่าวไว้ข้างต้นแล้ว ยังมีคำอื่นๆ ที่ใช้เรียกแทนตัวบุคคลอีก ดังต่อไปนี้

ท่านผู้นี้,คนนี้ (คนทางฝั่งผู้พูด)	このかた	この方
ท่านผู้นั้น,คนนั้น (คนทางฝั่งผู้ฟัง)	そのかた	その方
ท่านผู้นั้น,คนโน้น (คนที่ถูกกล่าวถึง) ไกลจากผู้พูด และผู้ฟัง)	あのこた	あの方
ไอ้หมอนี่,เจ้าหมอนี่ (คนทางฝั่งผู้พูด)	こいつ
ไอ้หมอนั่น,นายคนนั้น (คนทางฝั่งผู้ฟัง)	そいつ
ไอ้หมอนั่น (คนที่ถูกกล่าวถึง) ไกลจากผู้พูด และผู้ฟัง)	あいつ
ท่านผู้ใด,ใคร	どなた	何方
ใคร	だれ	誰

3.2 สรรพนามบ่งชี้ (指示代名詞・しじだいめいし)
หมายถึง สรรพนามที่ใช้เรียกแทนสิ่งต่างๆ ซึ่งมีดังนี้

สรรพนามบ่งชี้ที่ใช้เรียกแทนสิ่งของ และเรื่องราวต่างๆ

นี่,สิ่งนี้,อันนี้ (สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวผู้พูด)	これ
นั่น,สิ่งนั้น,อันนั้น (สิ่งที่อยู่ใกล้ตัวผู้ฟัง)	それ
โน่น,สิ่งโน้น,อันโน้น,ไอ้นั่น (ใช้เป็นคำเลี่ยงได้ด้วย)	あれ
ไหน,สิ่งไหน,อันไหน	どれ

สรรพนามบ่งชี้ที่ใช้เรียกแทนสถานที่ต่างๆ

ที่นี่,ตรงนี้	ここ
ที่นั่น,ตรงนั้น	そこ
ที่โน่น,ตรงโน้น	あそこ
ที่ไหน,ตรงไหน	どこ

สรรพนามบ่งชี้ที่ใช้เรียกแทนทิศทางต่างๆ

ทางนี้,ทางฝ่ายนี้	こちら
ทางนี้ (พูดเป็นกันเอง)	こっち
ทางนั้น	そちら
ทางนั้น (พูดเป็นกันเอง)	そっち
ทางโน้น	あちら
ทางโน้น (พูดเป็นกันเอง)	あっち
ทางไหน	どちら
ทางไหน, อันไหน (พูดเป็นกันเอง)	どっち

- พอแค่นี้ก่อนนะ -

ในบทความนี้เราขอจบแค่ตรงสรรพนามก่อน และในบทความต่อไปเราจะมาสอนเกี่ยวกับตัวเลข และคำลักษณะนามในภาษาญี่ปุ่นต่อ

บทที่ 2-1 : คำนามในภาษาญี่ปุ่น (1)

คำนาม (名詞・めいし)　
หมายถึง คำที่ใช้เรียกคน, สัตว์,สิ่งของ และสถานที่ต่างๆ รวมไปถึงสิ่งที่ไม่สามารถจับต้องได้ เช่น อารมณ์ความรู้สึก มีหน้าที่ในประโยคหลักๆ ดังนี้

1. เป็นหัวเรื่อง โดยใช้คำช่วย は
2. เป็นประธาน โดยใช้คำช่วย が
3. เป็นกรรมตรง โดยใช้คำช่วย を
4. เป็นกรรมรอง โดยใช้คำช่วย に
5. ขยายหน้าคำนามอื่น โดยใช้คำช่วย の
6. บอกตำแหน่ง หรือพิกัด โดยใช้คำช่วย に 
7. บอกทิศทางการเดินทาง โดยใช้คำช่วย へ
8. บอกจุดหมาย หรือจุดประสงค์ โดยใช้คำช่วย に
9. บอกสถานที่ซึ่งเกิดการกระทำ โดยใช้คำช่วย で
10. บอกจุดเวลา โดยใช้คำช่วย に
11. เป็นส่วนเติมเต็มของประโยค
12. ใช้ร่วมกับคำช่วยอื่นๆ ที่ไม่ได้กล่าวไว้ข้างต้น

คำนามในภาษาญี่ปุ่นนั้นยังสามารถแบ่งแยกย่อยได้อีกหลายชนิด ได้แก่

1. สามัญนาม (普通名詞・ふつうめいし)
หมายถึง คำนามที่เป็นคำเรียกบุคคล, สัตว์, สิ่งของ และสถานที่ต่างๆ โดยทั่วไปไม่ชี้เฉพาะเจาะจง

คำสามัญนามพื้นฐานที่ควรรู้ไว้

คน	ひと	人
ผู้หญิง	おんな	女
ผู้ชาย	おとこ	男
เด็ก, ลูก	こども	子供
ผู้ใหญ่	おとな	大人
วัยรุุ่น	わかもの	若者
คนชรา	としより	年寄り
ครอบครัว คนในครอบครัว	かぞく	家族
พ่อ(ตัวเอง)	ちち	父
พ่อ(ทั่วไป)	お父さん	お父さん
แม่(ตัวเอง)	はは	母
แม่(ทั่วไป)	おかあさん	お母さん
เพื่อน	ともだち	友達
คนรัก	こいびと	恋人
คนรู้จัก	しりあい	知り合い
เจ้านาย	じょうし	上司
ลูกน้อง	ぶか	部下
พนักงานบริษัท	かいしゃいん	会社員
นักเรียน	がくせい	学生
ครู,อาจารย์(คำเรียก)	せんせい	先生
หมอ	いしゃ	医者
ตำรวจ	けいさつ	警察
สัตว์	どうぶつ	動物
หมี	くま	熊
เสือ	とら	虎
สัตว์เลี้ยง	ペット
สุนัข	いぬ	犬
แมว	ねこ	猫
นก	とり	鳥
สิ่งของ	もの	物
สัมภาระ	にもつ	荷物
เสื้อผ้า	ふく	服
อาหาร	りょうり	料理
น้ำ	みず	水
ยา	くすり	薬
กระเป๋าสะพาย เป้	かばん	鞄
กระเป๋าสตางค์	さいふ	財布
เงิน	おかね	お金
มือถือ	けいたいでんわ	携帯電話
ชื่อ	なまえ	名前
ที่อยู่	じゅうしょ	住所
เบอร์โทรศัพท์	でんわばんごう	電話番号
บ้าน (ทางความรู้สึก)	うち	家
บ้าน (ที่อยู่อาศัย)	いえ	家
โรงเรียน	がっこう	学校
ที่ทำงาน	しょくば	職場
บริษัท	かいしゃ	会社
ภัตตาคาร, ร้านอาหาร	レストラン
โรงพยาบาล	びょういん	病院
ห้างสรรพสินค้า	デーパト
ซูปเปอร์มาร์เก็ค	スーパー
ร้านสะดวกซื้อ มินิมาร์ท	コンビニ
สถานีรถไฟ	えき	駅
ป้ายรถประจำทาง	バスてい	バス停
สนามบิน	くうこう	空港
รถยนต์	くるま	車
จักรยาน	じてんしゃ	自転車
รถไฟฟ้า	でんしゃ	電車
รถไฟใต้ดิน	ちかてつ	地下鉄
เครื่องบิน	ひこうき	飛行機
รถประจำทาง	バス

2. วิสามัญนาม (固有名詞・こゆうめいし)
หมายถึง คำนามที่ใช้เรียกสิ่งใดสิ่งหนึ่งโดยเฉพาะเจาะจง เช่น ชือบุคคล ชื่อสัตว์เลี้ยง ชื่อสถานที่

ตัวอย่างคำวิสามัญนาม 

ประเทศไทย	タイ
ประเทศญี่ปุ่น	にほん	日本
คุโจ โจทาโร่	くうじょう じょうたろう	空条 承太郎
โจรูโน่ โจบาน่า	ジョルノ・ジョバァーナ
สตาร์ แพลตตินัม	スタープラチナ

- พอแค่นี้ก่อน -

- ไว้มาต่อกันที่บทความหน้า -

บทที่ 2 : คำแต่ละชนิดในภาษาญี่ปุ่น

คำในภาษาญี่ปุ่นสามารถแบ่งได้มากมายหลายชนิด
ซึ่งคำหนึ่งคำนั้นสามารถจัดให้เป็นคำชนิดใดชนิดหนึ่ง
และหรือเป็นได้มากกว่า 1 ชนิดในคำๆเดียว ดังนี้

1. คำนาม (名詞・めいし)
2. คำกริยา (動詞・どうし)
3. คำคุณศัพท์ (形容詞・けいようし)
4. คำช่วย (助詞・じょし)
5. คำวิเศษณ์ (副詞・ふくし)
6. คำอุทาน (感動詞・かんどうし)
7. คำสันธาน (接続詞・せつぞくし)
8. คำกริยานุเคราะห์ (助動詞・じょどうし)
9. คำปัจจัย (接尾語・せつびご)
10. คำอุปสรรค (接頭語・せっとうご)　

รู้แค่คำศัพท์อย่างเดียวไม่พอหรือ?

ทำไมถึงควรรู้ว่าคำๆ นั้นจัดเป็นคำชนิดใด?

คำตอบ คือ เพื่อง่ายต่อการนำคำมาสร้างเป็นประโยคตามหลักไวยากรณ์

โดยสามารถเลือกใช้คำช่วย และหรือนำคำมาเชื่อมกับคำอื่นได้ถูกต้อง

ซึ่งทำให้สามารถเรียนรู้ และเข้าใจไวยากรณ์ภาษาญี่ปุ่นได้ไวขึ้น

ในบทต่อไปๆ เราจะมาสอนเกี่ยวกับคำแต่ละชนิดที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น โดยแยกเป็นบทย่อยจากบทใหญ่นี้ ไปพร้อมๆ กับแนะนำคำศัพท์พื้นฐานของคำแต่ละชนิดด้วย

บทที่ 1 : รู้จักกับตัวอักษรในภาษาญี่ปุ่น

ในระบบการเขียนของภาษาญี่ปุ่นมีการใช้ตัวอักษรร่วมกัน 3 ชุด คือ

1. ตัวอักษรฮิรางานะ（平仮名・ひらがな） 
2. ตัวอักษรคาตาคานะ（片仮名・カタカナ）
3. ตัวอักษรคันจิ（漢字）

ตัวอักษรฮิรางานะ（平仮名・ひらがな）
ใช้สำหรับเขียนคำในภาษาญี่ปนที่ไม่สามารถเขียนเป็นตัวคันจิได้ และคำช่วย
มีด้วยกันทั้งหมด 46 ตัว โดยตัวอักษร 1 ตัวจะใช้แทนเสียง 1 พยางค์ ดังตารางต่อไปนี้

あ อะ a	い อิ i	う อุ u	え เอะ e	お โอะ o
か คะ ka	き คะ ki	く คุ ku	け เคะ ke	こ โคะ ko
さ สะ sa	し ชิ shi	す สุ su	せ เสะ se	そ โสะ so
た ทะ ta	ち จิ chi	つ ทสึ tsu	て เทะ te	と โทะ to
な นะ na	に นิ ni	ぬ นุ nu	ね เนะ ne	の โนะ no
は ฮะ ha	ひ ฮิ hi	ふ ฟุ fu	へ เฮะ he	ほ โฮะ ho
ま มะ ma	み มิ mi	む มุ mu	め เมะ me	も โมะ mo
や ยะ ya		ゆ ยุ yu		よ โยะ yo
ら ระ ra	り ริ ri	る รุ ru	れ เระ re	ろ โระ ro
わ วะ wa				を โอะ wo
ん อึน n

นอกจากตัวอักษรในตารางข้างต้นแล้ว
ยังมีการเติม "เตนเตน" (ขีดสองขีด) กับ "มารุ" (วงกลม) ด้านขวาบนของตัวอักษรในบางวรรค
ทำให้เกิดเป็นตัวอักษรเสียงขุ่น ดังตารางต่อไปนี้

が กะ ga	ぎ กิ gi	ぐ กุ gu	げ เกะ ge	ご โกะ go
ざ ซะ za	じ จิ zi	ず ซึ zu	ぜ เซะ ze	ぞ โซะ zo
だ ดะ da	ぢ ดิ di	づ ดึ du	で เดะ de	ど โดะ do
ば บะ ga	び บิ bi	ぶ บุ bu	べ เบะ be	ぼ โบะ bo
ぱ ปะ pa	ぴ ปิ pi	ぷ ปุ pu	ぺ เปะ pe	ぽ โปะ po

และนอกจากการเติม "เตนเตน" (ขีดสองขีด) หรือ "มารุ" (วงกลม)
ยังมีการเติม ゃ,ゅ,ょต่อท้ายตัวอักษรบางตัวในแถวเสียง "อิ" ของทัั้งสองตารางก่อนหน้า
ทำให้เกิดเป็นตัวอักษรเสียงควบ ดังตารางต่อไปนี้

きゃ เคียะ kya	きゅ คิว kyu	きょ เคียว kyo
しゃ ฉะ sha	しゅ ชุ shu	しょ โชะ sho
ちゃ จะ cha	ちゅ จุ chu	ちょ โจะ cho
にゃ เนียะ nya	にゅ นิว nyu	にょ เนียว nyo
ひゃ เฮียะ hya	ひゅ ฮิว chu	ひょ เฮียว hyo
みゃ เมียะ mya	みゅ มิว myu	みょ เมียว myo
りゃ เรียะ rya	りゅ ริว ryu	りょ เรียว ryo
ぎゃ เกียะ gya	ぎゅ กิว gyu	ぎょ เกียว gyo
じゃ จะ ja	じゅ จุ ju	じょ โจะ jo
ぢゃ เดียะ dya	ぢゅ ดิว dyu	ぢょ เดียว dyo
びゃ เบียะ bya	びゅ บิว byu	びょ เบียว byo
ぴゃ เปียะ pya	びゅ พิว pyu	ぴょ เปียว pyo

ถึงตรงนี้

.
.
.

พักหายใจกันก่อน

ถ้าพร้อมแล้ว
ค่อยมาลุยกันต่อ

.

.

.

มา

ตัวอักษรคาตาคานะ（片仮名・カタカナ）

ใช้สำหรับเขียนคำยืมจากภาษาต่างประเทศ ที่ไม่ใช่คำจากภาษาจีน
มีด้วยกันทั้งหมด 46 ตัว โดยตัวอักษร 1 ตัวจะใช้แทนเสียง 1 พยางค์ ดังตารางต่อไปนี้

ア อะ a	イ อิ i	ウ อุ u	エ เอะ e	オ โอะ o
カ คะ ka	キ คะ ki	ク คุ ku	ケ เคะ ke	コ โคะ ko
サ สะ sa	シ ชิ shi	ス สุ su	セ เสะ se	ソ โสะ so
タ ทะ ta	チ จิ chi	ツ ทสึ tsu	テ เทะ te	ト โทะ to
ナ นะ na	ニ นิ ni	ヌ นุ nu	ネ เนะ ne	ノ โนะ no
ハ ฮะ ha	ヒ ฮิ hi	フ ฟุ fu	ヘ เฮะ he	ホ โฮะ ho
マ มะ ma	ミ มิ mi	ム มุ mu	メ เมะ me	モ โมะ mo
ヤ ยะ ya		ユ ยุ yu		ヨ โยะ yo
ラ ระ ra	リ ริ ri	ル รุ ru	レ เระ re	ロ โระ ro
ワ วะ wa				ヲ โอะ wo
ン อึน n

นอกจากตัวอักษรในตารางข้างต้นแล้ว 

ยังมีการเติม "เตนเตน" (ขีดสองขีด) กับ "มารุ" (วงกลม) ด้านขวาบนของตัวอักษรในบางวรรค 

ทำให้เกิดเป็นตัวอักษรเสียงขุ่น เช่นเดียวกันกับตัวอักษรฮิรางานะ ดังตารางต่อไปนี้

ガ กะ ga	ギ กิ gi	グ กุ gu	ゲ เกะ ge	ゴ โกะ go
ザ ซะ za	ジ จิ zi	ズ ซึ zu	ゼ เซะ ze	ゾ โซะ zo
ダ ดะ da	ヂ ดิ di	ヅ ดึ du	デ เดะ de	ド โดะ do
バ บะ ga	ビ บิ bi	ブ บุ bu	ベ เบะ be	ボ โบะ bo
パ ปะ pa	ピ ปิ pi	プ ปุ pu	ペ เปะ pe	ポ โปะ po

และนอกจากการเติม "เตนเตน" (ขีดสองขีด) หรือ "มารุ" (วงกลม)
ยังมีการเติม ゃ,ゅ,ょต่อท้ายตัวอักษรบางตัวในแถวเสียง "อิ" ของทัั้งสองตารางก่อนหน้า
ทำให้เกิดเป็นตัวอักษรเสียงควบ เช่นเดียวกันกับตัวอักษรฮิรางานะ ดังตารางต่อไปนี้

キャ เคียะ kya	キュ คิว kyu	キョ เคียว kyo
シャ ฉะ sha	シュ ชุ shu	ショ โชะ sho
チャ จะ cha	チュ จุ chu	チョ โจะ cho
ニャ เนียะ nya	ニュ นิว nyu	ニョ เนียว nyo
ヒャ เฮียะ hya	ヒュ ฮิว chu	ヒョ เฮียว hyo
ミャ เมียะ mya	ミュ มิว myu	ミョ เมียว myo
リャ เรียะ rya	リュ ริว ryu	リョ เรียว ryo
ぎゃ เกียะ gya	ぎゅ กิว gyu	ぎょ เกียว gyo
じゃ จะ ja	じゅ จุ ju	じょ โจะ jo
ぢゃ เดียะ dya	ぢゅ ดิว dyu	ぢょ เดียว dyo
びゃ เบียะ bya	びゅ บิว byu	びょ เบียว byo
ぴゃ เปียะ pya	びゅ พิว pyu	ぴょ เปียว pyo

ตัวอักษรคันจิ （漢字）

เป็นตัวอักษรภาพที่ยืมมาจากจีน โดยตัวอักษร 1 ตัว จะใช้แทนคำ 1 ความหมาย เช่น

• 人 แทนคำว่า "คน"
• 犬 แทนคำว่า "สุนัข"
• 木 แทนคำว่า "ต้นไม้"
• 水 แทนคำว่า "น้ำ"
• 月 แทนคำว่า "ดวงจันทร์"

การอ่านตัวอักษรคันจิ

สามารถอ่านได้ทั้งแบบญี่ปุ่น (คุงโยมิ) โดยจะไปพ้องเสียงกับคำดั้งเดิมในภาษาญี่ปุ่น
และแบบจีน (องโยมิ) โดยจะไปพ้องเสียงกับคำในภาษาจีน เช่น

• 人 อ่านแบบญี่ปุ่นได้ว่า ひと อ่านแบบจีนได้ว่า じん หรือ にん
• 犬 อ่านแบบญี่ปุ่นได้ว่า いぬ อ่านแบบจีนได้ว่า けん
• 木 อ่านแบบญี่ปุ่นได้ว่า き     อ่านแบบจีนได้ว่า もく หรือ ぼく
• 水 อ่านแบบญี่ปุ่นได้ว่า みず อ่านแบบจีนได้ว่า すい

- จบบทที่ 1 -